Antoni, Mężu dziwnej niewinności wzorze, 

Antoni cudotwórco, jasny cnót splendorze,

Twoich cudnych czynów sława 

Nader miło nas napawa

Serca radością.

Twe cudotwórcze słynie chwałą wszędzie imię,

Gdzie tylko słońce lotem biega, jest w estymie.

Grube, dzikie Cię narody

I podziemne antypody

Znają i chwalą.

Twą chwałą brzmią wesołych wszędzie głosów dźwięki,

Pokornie Tobie cały świat oddaje dzięki,

Że sprawujesz niezliczone 

Cuda żadnym określone 

Dosyć językiem.

Przyczyna Twa poważna oddala gniew Boski

Od nas, a za tym wszelka dolegliwość, troski

Ustępują, razem giną 

Za poważną Twą przyczyną 

Choroby nędzy.

Jeśli kto w grzechu zabrnął, a powstać z tej toni

Pragniesz, o pomoc wołaj, zaraz ci Antoni

Poda rękę cudotwórną

I obronę da wyborną

Od zguby wiecznej.

Każdy, by był w największe grzechy uwikłany,

Gdy z żalem Boga prosi, bywa wysłuchany.

Antoniego przez przyczynę

Bóg darować wszelką winę 

Gotów każdemu.

Antoni kogo w swoją opiekę przyjmuje,

Temu niebo łask swoich drogi skarb gotuje,

Miłosierdzia temu wrota

Są otwarte za żywota

I przy skonaniu.

Powodzią jeśli często zatopiona rola,

Albo też głodem grożą upragnione pola,

Jeśli grad lub piorun srogi,

Zamierzony w twoje progi

Zgubą ci grozi.

Mars na cię jeśli krwawy ostrzy swe żelaza,

Lub sroga następuje morowa zaraza,

Jeśli zewsząd utrapienia,

Bez wszelkiego cię ulżenia 

Męczą i trapią.

Antoni niech bezpieczną ucieczką twą będzie,

On zawsze na ratunek, Wzywaj - a przybędzie.

W każdym razie masz Patrona,

Antoniego ci obrona

Jego jest dzielna.

Tak bowiem jest poważna przyczyna u Boga

Antoniego, i oraz tak modlitwa droga,

Iż ktokolwiek o co prosi 

Boga, ten to wnet odnosi

Przez Antoniego.

Od niego bez pociechy żadnej nie odchodzi,

W uciskach ulgę mają starzy oraz młodzi.

Płacz, kłopoty i lamenta

Antoniego ręka święta 

W radość odmieni.

Schorzałym czerstwość, zdrowie, żywot zmarłym wraca,

Niesławnym sławę, rzeczy zgubione powraca.

On sieroty opatruje,

I przeważność swą przejmuje

Miłą opieką.

Jezu Najsłodszy, Jezu świata Zbawicielu,

Pociecho utrapionych i Odkupicielu,

Tyś takimi z swej szczodroty

Antoniego dary, cnoty

Ozdobić raczył.

Za tą Twą hojność Ciebie pokornie chwalimy,

Uprzejmym na twarz sercem padłszy dziękujemy 

Oraz prosim przez przyczynę 

Antoniego, daruj winę 

Naszą łaskawie.

Na wieki Twarz Twą świętą niechaj oglądamy,

I piosnkę z Aniołami Tobie niech śpiewamy.

Imię Twoje niech wielbimy,

W chwale Twojej daj z Świętymi

Nam Towarzystwo.

Antoni, sługo Boski, miej litość nad nami,

A uciech Twoich niebieskich uczestnikami

Uczyń, Jezu rozgniewany,

Ale przez Cię ubłagany,

Proś, niech nas zbawi.

Do was też, Święci Pańscy pokornie wołamy,

Których ciał cząstki w tym kościele mamy

I w opiekę oddajemy 

Wam nas wszystkich, Was prosimy,

Brońcie od złego. Amen.